වලාකූළු වියන අතරින් හිරු මල හිනැහෙයි
තම මොහොතින් වැසි දහරක් බිමට ඇද හැලෙයි
මන්දාරම් අඳුර මැදින් සිහිල් සුළං එයි
නුඹත් ඉතින් සමහර විට අහස වගෙ තමයි
ගස් වැල් මල් කැකුළු මතින මද නල දිව එයි
දාහෙන පීඩිත කරවා සුළං නිසල වෙයි
සුළි සුළඟක් වී අවුදින් මහ ගස් උදුරයි
නුඹත් ඉතින් සමහර විට සුළඟ වගෙ තමයි
පද පේළිය කියනා විට හද මල වැලපෙයි
ඒ එක්කම නැවත වරක් හදවත සනසයි
මදහස දනවන පේළිත් ඒ අතරට එයි
නුඹත් ඉතින් තේරුම් නැති කවියක් ම තමයි
No comments:
Post a Comment