Saturday, March 21, 2009

රුදුරු බව

වාඩි වෙමි උයන් තෙර - මධු බඳුන අත දරා
දරන්නට නොහැකි තැන - මේ රුදුරු පාළු බව
ඔඩම පුරවා ගනිමි - පෙණ නැගෙන සුරා විත
ඔසවලා එය සඳ වෙත - පුරමි සව්දිය
සෙවණැල්ල ද මගේ - පුරයි සව්දිය මා සමග
මමත් සෙවණැල්ලත් - සඳුත් අප තුන් දෙනෙකි
සඳු නොදනී බොන හැටි - සෙවණැල්ල මා තමයි
ඒ වුනත් අප තිදෙන - වන්නෙමු හොඳ මිතුරන්
දියව යන තුරු සෙවණැල්ල - පළමු අරුණැල්ලේ
සැඟව යන තුරු සඳු - අපර දිග අහස් කුස
නැති කලට කිසිවෙකුත් - මට කියන්නට මේ ලොවේ

ටු ෆූ ගේ කවියක් ඇසුරෙනි
(2006)

No comments:

Post a Comment

රාජාලිය

 රාජාලිය විදිලියක් මෙන් පියඹා ආවාය. ඇය කෙලින්ම මුවා වූයේ ගල් මිනිසාගේ දැවන්ත ශරීරයටයි. රාජාලිය පසුපසින් වේගයෙන් ඇදී ආ කැට මුගුරක් ගල් මිනිසා...