Monday, March 30, 2009

ඇරැඹුම

අඳුරු හද ගැබ තුළින්
නැගී ගිනි පුපුරක් ව
නාඹ තල් කඳන් සා
වී දිලෙන මහ කල එළිය
ගොර අඳුර රජ කරපු
පහන් ටැඹ පාමුලට
තෙරපෙමින් ගලා එයි
සොමි සඳේ රැස් දහර
සඳ නොමැති ගණ රැයට
කොඳ කැකුළු මැලවෙමින
අවදි වෙයි මහනෙලක්
උදා රිවි රැස් යටින
ගිනි වදින හිරු සෙවණ
වියලි ගිය හද ඉමට
වලාහක පැමිණ ඇත
සෙනෙහසේ වැසි රැගෙන

No comments:

Post a Comment

රාජාලිය

 රාජාලිය විදිලියක් මෙන් පියඹා ආවාය. ඇය කෙලින්ම මුවා වූයේ ගල් මිනිසාගේ දැවන්ත ශරීරයටයි. රාජාලිය පසුපසින් වේගයෙන් ඇදී ආ කැට මුගුරක් ගල් මිනිසා...