Saturday, March 21, 2009

අහිමි පෙම

සොඳුරු හිමිදිරිය යෞවනයේ
පිපෙන විටදි සැල මුතු පින්නේ
මලක් වීය මට ඔබ එසැනේ
මන් ද බමරු වී මා නාවේ


සොඳුරු ඇසින් දැක ගත් ඒ සිහිනය
නෙක පැහැ අඳුනින් සැරසූයේ
ඒ නව ලෝකය මා නෙත් අබිමුව 
පිපුණු මලේ නුඹ හැර පෑවේ


දිනා ගන්නට කිත් යසස් පොදි
සැදී එන්නට පෙරහරින් ගෙන
පලා ගිය මුත් මිනිස් වනයට
පිපුණු මලේ මට නුඹ සිහිවේ


පයට මිරිවැඩි හිසට ඔටුනු ද
පැළැඳ ආවත් මේ සඳේ
තවත් බමරකු මලට ගුලි වී 
පෙම් අමා රස පැන් පිරේ
(2001)

No comments:

Post a Comment

රාජාලිය

 රාජාලිය විදිලියක් මෙන් පියඹා ආවාය. ඇය කෙලින්ම මුවා වූයේ ගල් මිනිසාගේ දැවන්ත ශරීරයටයි. රාජාලිය පසුපසින් වේගයෙන් ඇදී ආ කැට මුගුරක් ගල් මිනිසා...