බොහෝ දෙන නෙත් හෙලා බලා හිඳිනා ලොවේ
හඬන්නට බැරිය මට උන් පැතුම් සුන්ව යේ
කඳුළු හංගා ඇසෙහි ඉවත බැලුමුත් රැයේ
තනිව හිඳිනා පැයෙහි ඒ කඳුළු වැල් නැගේ
බොහෝ බර දෙවුර මත වෙලා ඇත සිත ගිලන්
පැතුම් මල් පරවෙලා දුඹුරු පැහැ වී ගිහින්
අස්වැසිලි ලද සැණින් අතීතෙට පාවෙමින්
පැතුම් සුවඳෙහි අරුම විඳිමි පෑරුණු සිතින්
ගතෙහි වණ සුව වුනත් සිතෙහි වණ තව තියේ
නුඹ පහස නැති බැවින සිත් සොවින් තැවී යේ
අන් අතක නුඹ වෙළි රන් මුදුව පැළඳි යේ
වෛර නොකරමි ඉතින් තුටින් ඉන් නංගියේ
No comments:
Post a Comment