Monday, March 30, 2009

නගරය

කහ ඉරි හැකිලී දියවූ මාවත
පැළුණු වලා වියනට ඉහළින්
දිලෙනා සැඩ හිරු රැසින් තැවෙද්දී
රෝස මල් යහන් කොතැන සැදේවි ද
සිමෙන්තියෙන් කල මල් පිපුණාවේ


පවනක් නොහමන මහ නගරය මැද
කළු දුම් රොටු විත් පෙණහැලි හිර කර
දමනා වේලෙක හුස්ම පොද සොයා
පලා යන්ට වන වදුළු තියේවිද
කුළුණු සෙවණ යට සිසිල සදාවා


වසන්තයට පීදිලා නටා එන
එරබදු මල් වැල් කොහේ සොයන්න ද
කොවුල් ගීත හඬ වදුළු පුරාවට
පිළි රැවු පතුරා කෙදින ඇසේවි ද
කාක නාදයෙන් කන් පිරුණාවේ

No comments:

Post a Comment

රාජාලිය

 රාජාලිය විදිලියක් මෙන් පියඹා ආවාය. ඇය කෙලින්ම මුවා වූයේ ගල් මිනිසාගේ දැවන්ත ශරීරයටයි. රාජාලිය පසුපසින් වේගයෙන් ඇදී ආ කැට මුගුරක් ගල් මිනිසා...