Tuesday, March 24, 2009

මගේ කවිය

කවි නොවේ ඔබට මා ලියන්නේ
කඳුළු බිඳු පන්හිඳෙන් 
එකට එක් කර ලියන
ළසෝ ගී පද වැලයි ඇසෙන්නේ
කටුක වූ දුක් දරා 
විරහයෙන් ඉරි තැලූණු 
සිත පතුළ කළඹවා
පිබිදිලා නැගී එන රාවයයි
සය වසක් දුක් දරා 
වනපොත් ම කරන ලද
මහ පොත් හි පසු පිටෙහි
පද බැන්දු කව් පෙළෙන් හැඩවුණයි
ගී ලෙසින් නොවේ කව් ගැයෙන්නේ
සිත් ඉමෙහි ඇළ වේලි 
පුපුරුවා ගලා යන
සෝකයේ ජල කඳෙහි
ගිගිරුමයි ඔබට ඒ ඇසෙන්නේ
පෙදෙහි රස හව් සොයන
සුහදිනිය මේ අසා
රළු පරළු පද වැලට වෙනු කමා
(2008)
 

No comments:

Post a Comment

රාජාලිය

 රාජාලිය විදිලියක් මෙන් පියඹා ආවාය. ඇය කෙලින්ම මුවා වූයේ ගල් මිනිසාගේ දැවන්ත ශරීරයටයි. රාජාලිය පසුපසින් වේගයෙන් ඇදී ආ කැට මුගුරක් ගල් මිනිසා...