Monday, March 30, 2009

වෙන්ව යාම

කඳුළු බිඳු ගලා ගොස් දෙතොල් ඉරි තැලී ගිය
සිනාවනු මිසක වෙන කුමකටද අප දෙනෙත
ගිනි වැදී දැවෙන රත් හිරු මඬල ඇතත් උඩ
අහසෙ ඉඩ බොහෝ ඇත වලාහක දෙවියනට


බිඳුණු බඳුනින් නොමැත පලක් දිය බොනු පිණිස
අප දෑත අපට ඇත හිසට සෙවණක් ලෙසද
අප දෙදෙන හමු වුනොත් ඈත දුර ඇති දිනෙක
සිනාසෙමු අප එක්ව ගෙවුනු ඒ අතීතෙට


කඳු මුදුන් පහත් බිම් පොළෝ මත පිහිටියද 
ගලන ගඟ පිටාරෙන් සියළු දෑ යට නොවෙද
අප දෙදෙන හමු වුනොත් ඈත දුර ඇති දිනෙක
සිනා කැන් උතුරවමු මතක් කොට අතීතය

No comments:

Post a Comment

රාජාලිය

 රාජාලිය විදිලියක් මෙන් පියඹා ආවාය. ඇය කෙලින්ම මුවා වූයේ ගල් මිනිසාගේ දැවන්ත ශරීරයටයි. රාජාලිය පසුපසින් වේගයෙන් ඇදී ආ කැට මුගුරක් ගල් මිනිසා...