Wednesday, May 20, 2009

වසන්තය ගියා . . . ඒත් . . .

අඩ සඳ හිනැහලා අප දෙස හොරැහින් බැලුවා
තණ පත් ලපළු තුරු සුළඟට නැළැවෙනවා
රෝස මල් පෙති මතින් පිණි බිඳු විසිරෙනවා
ඒත් නගේ ටිකකින් හිරු පායනවා


බටිති මලිති රස ගීයෙන් ඔද වැඩුණු
අමතක කරයි ගත සිත දාහෙන් මැඩුණු
ඒ ගී අතර සරමින් සෙනෙහෙන් බැඳුණු
දැහැන බිඳුණි වාහනයෙන් දුම් දැමුණු


ලස්සන මල් බලා දෙන්නට ලං වී හාදු
බමරුන් කර ගනී උන් හට අරියාදු
මලට ලංව බැලු විට නුවණැස පෑදූ
මල කඳුලැස්ස අමතක කරපන් හාදු


වසත් සමය කාලය වෙයි හරි අගනා
සමහර විටෙක වැසි වැස පොළොවම තෙමනා
ඉක්ම ගිය සමය ගැන දැන් සිත නොතවා
ගිම්හානය ඇවිත් දොර අබියස හිඳියි බලා

No comments:

Post a Comment

කවිඳිය හා කවිය

මල් මුතු දමක් සේ ගැලපෙන සුමුද වදන් පත් ඉරුවක ලියා කවියක හැඩය අරන් එළිවැට එළි සමය දෙපසින් එකට අරන් පද වැල් ගොතා ඇත රස හව් තුරුලු කරන් සක්කා ප...