වවුල්ලු

එල්ලිලා අතු අගෙක
පාද ඇත උඩ අතට
හිස බිමට වූ බැවින
මොළය ඇත හිස තුළම . . . !
රැහැන් අතරෙහි වැදී
මියෙන මුත් සැර වැදී
නොදනිමු ය අප වරද
පය ගසනු තැන් නොහී . . .
උඩු වියන් පාවඩය
කොන්ක්‍රීට් මුතු කුඩය
අතර පියඹා යමු ද
සොයා අර සඳ මඬල . . .
දිවා කල ගස් සෙවණ
රෑ කලෙහි සඳ එළිය
දුටුවෙමු අඳුරෙහි එළිය
නොදැක එළියෙහි අඳුර . . !

නුඹට

නිමල දිය දහර වන් සෙනෙහස සිතේ දරා
කොමල තෙපුල වත නිලුපුල ඇඳේ නුරා
එමල නෙලිමි කටු නැත නටු අගෙහි පුරා
අමිල තිලිණයක සොඳුරිය සඳයි සරා


සොඳුරු සිහිනයකි ගෙවෙනා කල දවස
පඳුරු ලලා වැවෙනා සෙනෙයෙහි නිවස
අඳුරු සෙවණැලිත් පලවා හැර සවස
කඳුරු දිය සොයමු නිවනට පෙම් පවස


ලවන් මතෙහි ගලනා ඒ කඳුළු කැට
පවන් සලා පිස ලන්නෙමි දිනෙක හෙට
සවන් පුරා දොඩනා බස් ගැටෙන විට
ගුවන් ගැබට පියඹන්නට හිතයි මට

අප

සඳ පහන සේ දිලී හිනැහියන්
මහ වැස්ස ඇද හැලී ගිය සැණින්
කොවුල් නද වී ගීත ගයාපන්
සැඩ සුළඟ නිසල වී ගිය සැණින්


සඳ හිරු තරු කැට නොපෙනෙන වන ගැබ
සිටියාට නොදැණුනා පාළුවක්
ඔබත් මා ළංව ඇති කටුක වූ මනු පුරේ
සොයමි හුරු පුරුදු වූ මාවතක්


ඇළ දොල පාමුල ගැයෙනා කවියකි
අප හද මල් තුල රැඳෙනා සෙනෙහස
කුණාටු සුළඟට මොර ගෙඩි වැස්සට
දිය කළ හැකි වෙද හද රැඳි එ සුවඳ

වසන්තය ගියා . . . ඒත් . . .

අඩ සඳ හිනැහලා අප දෙස හොරැහින් බැලුවා
තණ පත් ලපළු තුරු සුළඟට නැළැවෙනවා
රෝස මල් පෙති මතින් පිණි බිඳු විසිරෙනවා
ඒත් නගේ ටිකකින් හිරු පායනවා


බටිති මලිති රස ගීයෙන් ඔද වැඩුණු
අමතක කරයි ගත සිත දාහෙන් මැඩුණු
ඒ ගී අතර සරමින් සෙනෙහෙන් බැඳුණු
දැහැන බිඳුණි වාහනයෙන් දුම් දැමුණු


ලස්සන මල් බලා දෙන්නට ලං වී හාදු
බමරුන් කර ගනී උන් හට අරියාදු
මලට ලංව බැලු විට නුවණැස පෑදූ
මල කඳුලැස්ස අමතක කරපන් හාදු


වසත් සමය කාලය වෙයි හරි අගනා
සමහර විටෙක වැසි වැස පොළොවම තෙමනා
ඉක්ම ගිය සමය ගැන දැන් සිත නොතවා
ගිම්හානය ඇවිත් දොර අබියස හිඳියි බලා

සඳවත

සඳවත පවා වැසිලා ඇත දූවිල්ලෙන්
හදවත නමුදු නැලැවී යයි ඕවිල්ලෙන්
සවනත වැටෙන කුරවී ගී වැලැපිල්ලෙන්
පදරුත් සොයමි ඔබ කඳුලැලි ගඟුලැල්ලෙන්

කාලය

හිරු සඳුට හොර රහසෙ බැන්ද පෙම් දම් පරවී
තරු කැකුලු කොඳ කැකුලු විලසින්ම බිම වැටී
අතීතයෙ එක් දිනෙක තුරුලු වී සිනාසී
ලී බංකු පොතු හැලෙයි සැඩ කිරණ වදිද්දී


මල් උයනෙ තෝතැන්නෙ පොඩි මාලු මියදිලා
නිල් නෙළුම් කෙකටියා ගිල ගත්තු බෙරෙලියා
උයන්තෙර තුරු ගොමුවෙ කුරුළු ගී වියකිලා
නුඹත් මා යන දෙදෙන වෙන්ව ගිය දුක නිසා

මල්

හරි උසින් නුඹ පිපී
නෙළන්නට බැරි බැවින
ලස්සනයි නුඹ ඉතින
නෙලූ මල් පරදවන
නෙළන්නට බැරි නිසා
පර නොවෙයි විගසකින
නෙලූ මල් වාගේ
දමා ඇති බඳුනේ
නෙලූ මල් සැමදාම
සිතේ පිපිලා රුවට
නෙලාගත් දෑත හිමි
පර නොවෙයි කිසි දිනෙක
වනේ පිපි මල් ලෙසින

බිරීම

හඳට බුරන බල්ලෝ
හොරුන්ටත් බුරනවා

කඩුව සහ පෑන

“මම කපන්නෙ බොටුව”
කෑ ගායි කඩුවක්
“මම කපන්නෙ ආත්මය”
සෙමෙන් කීය
පෑනක් . . .

අයිතිය

බොහො එළිය හිරු සඳුට
වගෙම අහස අයිතියි
පුංචි තරු කැට වලට

ගංවතුර

මහ වැස්ස වැස්සාම
උතුරලා ගලා යන
කාටවත් වැඩක් නැති
ලොකුම ලොකු
වතුර කඳ

වෙනස

පොල් කොළේ
තල් කොළේ
ඉරටු හැඳිනිය හැකිය
තල් අළුත්
පොල් අළුත්
කෙලෙස හැඳිනිය හැකි ද?