Wednesday, April 29, 2020

මැරුණු සිහිනය

ආලයක් මිස කාලයක් නැති
තාලයක් වූ සොඳුරු සිහිනෙක
බිඳෙන විසිරෙන හැපෙන කුඩුවෙන
සතර දෙස ඇත පැතිර නටබුන්

සොඳුරු සිහිනය නුඹ නිදන් කල
මරු වැළඳ ඇත කලක් ගතවී
පෙම් පතක ඇඳි කුරුටු වැකි සේ
කවි සිහින මල් ගොසිනි පරවී

මහා ගල් පව් සුණු විසුණු කර
තැනූ සෙනෙහස් මාළිගා නැත
ධූලියෙන් වැසි පවුරු පදනම්
කඳුළකින් මතු කරනු නොම වේ

නිදන් වදුලක කොළ පතක් සේ
අකුරු බොඳ වී පිලිද වියැකී
මළ බසක පැදි පේළියක්දෝ
මැරුණු සිහිනය නැවත සිහිවී

රාජාලිය

 රාජාලිය විදිලියක් මෙන් පියඹා ආවාය. ඇය කෙලින්ම මුවා වූයේ ගල් මිනිසාගේ දැවන්ත ශරීරයටයි. රාජාලිය පසුපසින් වේගයෙන් ඇදී ආ කැට මුගුරක් ගල් මිනිසා...